Vakantie Australië 2003
Australië zaterdag 19 juli
Vanochtend moesten we om zes uur opstaan. Niet zo vroeg dus. We vertrekken verder zuidwaarts richting Brisbane, de hoofdstad van Queensland. Na 2 ½ uur rijden kwamen we aan bij de Australian Zoo van .... jawel Steve Irwin.
We waren nog niet binnen of Alie zag de vrouw van Steve, Terry Irwin. Alie was zo brutaal om haar aan te spreken voor een mooie gezamenlijke foto. Terry vond dat prachtig en werkte dus mee. Dat werd dus een mooi plaatje. Dit overkom je niet veel.
Daarna hadden we tijd om de dierentuin te bekijken. Een groot deel van de Australische fauna aanwezig in het park, zoals wombats, kangoeroes, walibi’s, koala’s, krokodillen, hagedissen (ook de commodovaraan) en slangen.
Er werd nog een demonstratie gegeven met krokodillen. Je moet wel erg snel zijn, want ze happen razendsnel toe. Helaas was Steve Irwin niet in het park. In het park trad ook Matt James op met zijn didgeridoo’s en afrikaanse drums (hoor de achtergrondmuziek van de video).
Na een paar uurtjes werden we door Mark opgepikt en reden we Brisbane in. Hier namen we afscheid van onze Canadezen Lloyd en Arlene. Lloyd is in Brisbane geboren. Hun rondrit door Australië zit er op.
Na het afscheid reden we de stad uit naar de Gold Coast (Surfer’s Paradise) en hebben we onze tent opgezet. De camping is direct aan zee.
’s Avonds zijn we naar Surfer’s Paradise gegaan, een groot vakantieoord vlak aan zee. We hebben na het winkelen een restaurant opgezocht, waar we heerlijk gegeten hebben. De taxi reed ons terug naar de camping.
Klik op de foto voor een vergroting.
Australië zondag 20 juli
Vanochtend moesten we weer opbreken. We hoefden niet zo vroeg op. Om acht uur vertrokken we richting Byron Bay, waar we na een uurtje rijden aankwamen. Byron Bay is een gezellig stadje, direct aan zee. We hadden hier de gelegenheid om te zwemmen, maar het was niet zo erg warm (ongeveer 20 graden). Niet gek voor een winterdag, maar wel te koud om te zwemmen.
Er was ook een mooie wandeling naar de vuurtoren op Cape Byron. Deze staat op het meest oostelijke punt van Australië. We hadden de tijd om deze wandeling te maken. De wandeling duurde heen en terug duurde ruim twee uur.
Boven op Cape Byron hebben we nog wat foto’s en videofragmenten gemaakt. We hebben daar ook nog wat eten gekocht en we hebben daar naar de dolfijnen gekeken (met een verrekijker). Een mooie, maar behoorlijk zware wandeling.
Na zo’n 3 uurtjes in Byron Bay te hebben vertoefd, reden we verder zuidwaarts over de Pacific Highway. Onderweg hebben we nog een fotostop gemaakt en we zijn in Grafton nog bij een roadhouse gestopt, waar zowel wij als de bus dorst hadden.
Na een uurtje rijden, waarin Stacey nog wat herinneringen hadden opgehaald, reden we naar Coffs Harbour, waar we voor de laatste keer onze tent gingen opzetten.
’s Avonds werd het nog even gezellig. We gingen deze laatste avond met de groep nog even slipper gooien. Wie het verst gooide, kreeg een van de slippers van Mark (maat 48!!) Nikki won de linker slipper en Chad de rechter.
Ook namen Stacey, Kim en Mark alvast een beetje afscheid van ons, want morgen hebben ze daar niet veel tijd voor.
Klik op de foto voor een vergroting.