Vakantie Australië 2003

Vandaag gaan we een zeer lange reis maken. Het is het begin van onze droomvakantie naar Australië. We gaan met het vliegtuig naar Sydney, een tripje van ruim 16.000 km. We werden om een uur of vier gehaald door een taxibusje. De chauffeur was een aardige man, maar hij reed als een gek. De file op de Schipholweg werd ontweken via de vluchtstrook. Om half acht ging het vliegtuig naar Frankfurt. Hier ontmoetten we een vrouw uit Zeeland. Ze ging met haar dochter naar Melbourne. Tot Singapore zaten we in hetzelfde vliegtuig. 

De vlucht met de Lufthansa naar Frankfurt was zo geregeld. Met een goed uur waren we er. In Frankfurt moesten we overstappen op het vliegtuig van de Qantas naar Singapore en Sydney. De luchthaven van Frankfurt is zo groot, dat je met een “skytrain” naar de andere terminal moest. We konden direct inchecken, want de koffers worden gewoon overgeladen. 
Hier kletsten we nog wat met moeder en dochter uit Zeeland. 
Na een paar uur stapten we in de comfortabele Boeing 747 naar Singapore. Dat is een vlucht van bijna 12 uur. We vlogen met de tijd mee, dus de uren gingen dubbel zo hard. De raampjes moesten geblindeerd blijven en het licht ging een groot deel van de vlucht uit. We kregen avondeten en het ontbijt in het vliegtuig. Maar slapen lukt niet echt in een vliegtuigstoel. Het bleef bij een beetje dommelen. 
In Singapore mochten we even uit het vliegtuig. Dat was wel plezierig. Inmiddels was het al weer avond (donderdag). Na een kopje koffie wensten we moeder en dochter (ze vlogen voor het eerst) een goede vlucht naar Melbourne en wij stapten weer in hetzelfde vliegtuig naar Sydney. Dit was een geheel nachtelijke vlucht. Na het avondeten ging het licht weer uit, maar slapen.. ho maar. Om 3 uur ’s morgens kregen we het ontbijt. Na een vlucht van 7 uur waren we in Sydney. Via een zeer strenge paspoortcontrole (lekker fijn als je twee nachten niet geslapen heb), stapten we de luchthaven uit. We hebben ondertussen Pa en Ma Duin gebeld, dat we goed aangekomen waren. Bij de paspoortcontrole liet ik mijn videocamera liggen (zal wel de vermoeidheid zijn). 
Gelukkig lag hij er nog. Buiten de luchthaven werden we opgewacht door de taxichauffeur. Hij bracht ons naar het hotel, waar we om 6 uur ’s morgens aankwamen.