Vanochtend stonden we zeer vroeg op. We hebben een lange rit voor de boeg. We reden eerst naar Port Augusta aan de oceaan. Daar splitst de weg zich in de Great Eastern Highway richting Perth en de Stuart Highway naar Darwin. We gingen dus de Stuart Highway op, want we moesten naar Alice Springs. Het landschap en de weg veranderde direct. Van een bochtige weg in de heuvels van de Flinders Ranges naar een kaarsrechte en vlakke weg en het landschap bestond uit bosjes en gras. Ook hield het verkeer op. Je kwam nu nog maar een enkele auto tegen. Heel bizar.

De rit gaat vandaag naar Coober Pedy, een rit van ruim 650 km. Het weer veranderde ook. Van regenachtig weer naar stralend zonnig weer. De eerste stop op de Stuart Highway was na ruim 100 km in Pimba en later bij Glendambo (na 400 km). Daar was de temperatuur al aardig gestegen. In Glendambo wonen 30 mensen, 22.500 schapen en 2 miljoen vliegen. Daar hebben we nog wat gekocht.

Nu was het nog 250 km naar Coober Pedy. Dat ligt midden in de woestijn. In Coober Pedy wonen vele nationaliteiten en 70% van de mensen wonen onder de grond in de opaalmijnen. We zijn nog bij de bunkhouse gestopt, waar we 15 jaar geleden geslapen hadden. Daar was vrijwel niets aan veranderd. Coober Pedy zelf is groter geworden.

We kregen een rondleiding door de opaalmijnen en er werd een film vertoond hoe opaal wordt gewonnen. Tenslotte is Coober Pedy de opaalhoofdstad van de wereld.

Ik heb een oude belofte van 15 jaar geleden ingelost en heb een gouden ketting met een opaal voor Alie gekocht. Ze is er erg blij mee.

We slapen nu in een prachtige kamer in een ondergronds hotel. Buiten was het 40 graden en in de hotelkamer slechts 22 graden.

We hebben daarna een ondergrondse orthodoxe kerk bezocht en daarna zijn we naar de kangoeroe opvang van Josephine gereden. Ze vangen baby kangoeroes (joey’s) op van kangoeroe moeders die dood zijn gegaan (meestal aangereden). Daar groeien ze op. Ze hadden ook nog een Joey.

Na de pizza’s zijn we naar de hotelkamer gegaan voor een verdiende nachtrust.