De laatste dag van Tasmanian Wonders van AAT Kings. de rit ging naar Port Arthur. Dit ligt helemaal in het zuiden van Tasmanië. Port Arthur is een voormalige gevangenis. Hier werden voornamelijk Britten naar toe gedeporteerd.

We werden rondgeleid door de gids Josh. Hij vertelde hoer het hier in de 19e eeuw toe ging. De omstandigheden waren erg verschillend. Van redelijk comfortabel bij goed gedrag tot een hel als je wat minder goed gedroeg. De gevangenen waren voornamelijk Britten die zich misdroegen. De straffen waren ontzettend zwaar. Het stelen van een paard was al voldoende om voor jaren gedeporteerd te worden. Ook werden de gevangenen opgevoed door onderwijs en religie. Door dit succes werd Port Arthur gesloten door de Britten.

Bij de ingang kreeg je een speelkaart. Die kon je opzoeken in het informatiecentrum. Je zag dan wie je was, wat je gedaan had en je veroordeling.

Na de rondleiding kregen we een rondvaart door de haven. We voeren langs het dodeneiland, daar werden de overledenen begraven en een eiland, waar jongens gevangen zaten (Pool’s Island). De jongens werden heropgevoed en kwamen weer terug in de maatschappij.

Na de rondvaart en de lunch verlieten we Port Arthur en reden naar Hell’s Kitchen, een prachtig uitkijkpunt en een mooie wandeling. Daarna stopten we bij een “blowhole”. Deze ontstaan doordat de golven tegen de rotsen slaan. Door erosie worden ze ondermijnd.Ook zijn we nog aan het zuidelijkste puntje van Austalië geweest. Aan de overkant van de oceaan ben je op Antrarctica.

De terugweg ging langs dezelfde weg naar Hobart.

’s Avonds hadden we een afscheidsdiner in een restaurant in de stad. Altijd een beetje een emotioneel moment, want we namen afscheid van de groep, toerleider Adam en buschauffeur Tom.